Przekładnie stożkowe otwarte

Przekładnia stożkowa to rozwiązanie do sytuacji, w których nie jest wymagana tak znaczna moc, jaką są w stanie zapewnić przekładnie planetarne. Przejdźmy jednak do specyfikacji.

Czym są otwarte przekładnie stożkowe?

Przekładniami stożkowymi otwartymi nazwiemy te, które stworzone zostały do rozwiązań niewymagających zbyt dużych nakładów mocy. Przełożenie takiej przekładni z reguły waha się od 1 do 4. Liczba zębów koła biernego ogranicza maksymalne przełożenie. Prowadzi to do zmniejszenia średnicy koła biernego i ilości zębów, by utrzymać warunek niepodcinania zębów. Jeżeli chodzi natomiast o wydajność przekładni stożkowej, to sięga ona między wartościami 0.94 a 0.97.

Wał wyjściowy przekładni stożkowej posiada na swojej powierzchni zębnik. Łożyskuje się go wysięgnikowo w układzie „O” w łożyskach skośnych. Zastosowanie wału wyjściowego pozwala na wykorzystanie łożyskowania niesymetrycznego między kołem i innymi łożyskami, jednak w takim wypadku konieczne będzie zastosowanie łożyskowania w układzie „X”.

Na co zwrócić uwagę przy konserwacji przekładni stożkowych?

Regulacji ustawienia zębnika przekładni stożkowej można dokonać na różne sposoby. Bardzo często korzysta się z łożysk skośnych o układzie „O”. Występujący luz osiowy w łożyskach likwiduje się za pomocą podkładek pod bieżnię wewnętrzną, gdzie tuleja dystansowa ustala odległość między łożyskami. Są to elementy naturalnie zużywające się, dlatego warto pamiętać o ich ciągłej konserwacji. Innym sposobem na uzupełnianie luzu odbywa się za pomocą nakrętki łożyskowej.

Przekładnie stożkowe borykają się jednak z pewnymi utrudnieniami. Ze względu na swoją otwartą budowę trzeba się liczyć z tym, że zanieczyszczenia powierzchni współpracujących będą w dużym stopniu wpływać na szybsze zużycie elementów. Mimo wszystko, możliwość zastosowania przekładni o niższej mocy pozostaje sporym ułatwieniem, należy jednak liczyć się z tym, że przekładnia stożkowa wymaga częstszej konserwacji, co z kolei przekłada się na większe koszty.